به دنبال تغيير در ديدگاه ها و الگوهاي برنامه ريزي شه ري، مباني نگرش به
برنامهريزي كاربري زمين و نحوه رويكرد به نقش سرانه هاي كاربري و چگونگي تعيين و
استفاده از آن تا حدود زيادي تغيير كرده است
.
لذا در اين تحقيق سع ي شده است از
يك طرف با استفاده ازروش هاي مقايسه اي، ميزان كاربريهايشهري مناطق چهارده گانه
اصفهان با كل شهر اصفهان، ايران و دنيا مقايسه شود و از طرف ديگر با استفاده از
به تفاوت هاي مكاني كاربري ها در سطح شهر اصفهان
LQi
روش ضريب مكاني
پرداخته ش ده و وزن هر كاربري در سطح مناطق شهر اصفهان مورد ارزيابي قرار گرفته
است
.
كلمات كليدي
:
كاربري اراضي شهري، روش مق ايسه اي، مدل ضريب مكاني،
استانداردسازي
.
نظرات شما عزیزان:
|